Большой Кремлевский Дворец

33

—

—

держащѳ, якоже благословенную' о немъ же нророчествова Ѳотій Митрополітъ, глаголя: сей инокъ Іона будетъ велій святитель въ странахъ земли Русскія, еще и сему цар ствующему граду Москвѣ, еже и бысть: не поколицѣхъ убо лѣтѣхъ евятый Іона поставленъ бываетъ во Епіскопа граду Рязани». «И по преставленіи Ѳотія Митрополіта въ шестое лѣ то, В. К. Василій Васильевичъ, со святители Русскими, избравъ св. Іону на превысокій преетолъ царствующаго града Москвы и посла его въ Царь-градъ ставитися во Святители на Русскую Митрополію отъ тамо сущаго Пат ріарха Іосифа; но предварившу тогда притти отъ Рима въ Царь-градъ нѣкоему Исидору, прежде Іоны, и той восхити преетолъ Русскія Митрополіи. Но обаче Царь и Патріархъ наконецъ пророчествующе, глаголаху: егда благоволитъ Богъ Исидору отъити отъ житія сего, и тогда ты готовъ благословеннѣйшимъ смиреніемъ воспріяти преетолъ Рус скія Митрополіи, и тако отпущенъ бысть на Русь въ свою епископію на Рязань со благословеніемъ патріаршимъ; суемудрому же Исидору пришедшему на Русскую Митро полію, сему Исидору, ради своего нечестія, отъ царствую щаго града Москвы отъбѣгшу въ Римъ». «Велики же Князь Василій Васильевичъ, по благосло венію патріаршу, возводитъ на преетолъ Русской Митропо ліи св. Іону Епископа Рязанскаго; и поставленъ бысть велики Святитель Іона на превысоки преетолъ Рускія Ми трополіи первый Рускими святители. Пріимшу же блажен ному Іонѣ преетолъ Русскія Митрополіи и жезлъ пастыр скій, и благочестію бывъ ревнитель, и безъ лѣности всюду ученіе простираше: и добре паству свою упасе и многа чудеса 6 Хрістѣ сотвори: и проувидѣвъ Святый смерть свою Вожіимъ откровеніемъ и ко Господу отъиде въ лѣто 6969 (1461), Марта въ 31 день, пасый Церковь Божію 11 лѣтъ и полшеста мѣсяца». Управляя Церковію сначала въ качествѣ блюстителя Митрополіи и потомъ какъ Первосвятитель Всероссійскій, великій въ правдѣ Іона принималъ широкое участіе въ дѣ лахъ Государственныхъ: онъ утишилъ смуту, произведен ную Димитріемъ Шемякою, возвративъ преетолъ законному наслѣднику его, Василію Васильевичу Темному; своимъ з